Chat Archieven

Geluk?

2 jaar. De tijd vliegt.

Wat gebeurt er allemaal in 2 jaar.
Wanneer je kanker hebt, is alleen jouw eigen leven nog belangrijk en kan je alle steun van vrienden en familie gebruiken. Ik ben nog steeds dankbaar voor de aandacht, bloemen, kaarten en hulp van iedereen.
Wanneer alle behandelingen gedaan zijn en het ziekenhuis je los laat om alleen nog controles uit te voeren, moet je weer je leven oppakken.
Hoeveel werk kan ik nu aan? Hoeveel werk wil ik aankunnen? Wat wil ik doen?
Het oude leven dient zich weer aan. Conditie verbetert. En voor de nieuwe buitenwereld ben je niet (meer) ziek. Maar de mensen die alles gevolgd hebben en die ik dan tegen kom op straat, vragen toch belangstellend hoe het gaat. Gelukkig kan ik daar steeds positief op antwoorden.

2 jaar is het geleden dat kanker was geconstateerd en in een tijd van 6 maanden werd ik geleefd door ziekenhuizen, artsen, bestraling, chemo, operaties, stoma, weer netjes oplossen.
Als ik er op terugkijk, is de tijd gevlogen en voelt het alsof het echt veel langer geleden is.
Maar ik zie dat ik ziek was. De littekens vertellen het mij iedere dag.
Laatst was ik eindelijk een weekje op vakantie en ging in mijn bikini zonnen. Voor het eerst. Mijn buik is niet meer sterk en plat. Nee, nu gehavend maar lekker zacht (zegt mijn dochter). En ik zag toen ook weer de zwarte tatoeagepuntjes die gemaakt worden voor de bestraling. Oh ja, die heb ik ook nog.

Mijn energie is goed, maar in mijn geheugen was het vroeger toch anders.
Ik merk dat mijn geheugen slechter is geworden. Ik krijg rare klachten aan mijn knie, slapende vingers in de nacht, vreemde ‘ouderdomsvlekken’. En de vraag komt bij mij naar boven of dit het gevolg is van de chemo, bestraling of dat het komt omdat ik gewoon ouder wordt.

2 jaar, wat kan er allemaal gebeuren.
Er zijn kennissen overleden (cliënten, oud collega’s, en zelfs een kindje). Vrienden en vriendinnen ziek geworden en gelukkig ook weer beter. Maar ook een vriendin die niet meer beter wordt.
Gisteren kreeg ik te horen dat ze nu, in slaap wordt gehouden om niet meer wakker te worden. Ondanks de morfine wilde ze door blijven gaan. Tot het mens onterende toe, want de pijnen waren hels. Nu zal het niet lang meer duren voordat ze gaat ‘hemelen’ (zo noemt mij moeder het altijd wanneer iemand overlijdt).
Daarom was ik gisteren even van mijn stuk. Want ondanks dat je weet wat er gaat gebeuren, blijft het vreemd.
Ik had een dag in de natuur en kruidentuin als afronding van het eerste leerjaar kruidengeneeskunde. Daar heb ik mij even afgezonderd om een en ander te overdenken.
Ook mij had dit kunnen overkomen. Mijn gezin had ook dit allemaal kunnen moeten meemaken. Wat ben ik blij dat het anders heeft uitgepakt.
Al denkend aan de nare gebeurtenis en de opluchting die ik voel voor mijzelf en mijn familie keek in naar het gras en het veldje vol klavertjes.
“Zouden er echt klavertjes 4 bestaan?” Ik weet het niet meer. Vroeger zocht ik ze ook. Maar ik weet niet of ik er echt een gevonden heb. Zouden ze wel bestaan? …….. Mijn blik gaat over de grond. En daar….. recht voor mij …… het lijkt ….. zou het echt …..?
Ik rijk mij arm uit, pluk het plantje. Ja! Echt een klavertje 4. Zo ineens. Voor mij! Zou dat ook echt geluk brengen?
Ik heb het in een papiertje gelegd en mee naar huis genomen.

Vanmorgen moest ik naar het AVL. Een afspraakje met mijn chirurg dr Aalbers. Of heet hij nou Aalders? Ik blijf het vergeten. Lekker belangrijk.
Want vorige week heb ik een CT scan gehad. Die ik ook bijna was vergeten.
Zie je wel dat mijn geheugen nog niet goed werkt.
Maar goed. Hij zei: Trek de wijn maar open. Jullie hebben wat te vieren!
Alles is goed. Tumormarkers beneden de 1. En de CT scan laat niets vreemds zien.
En …. De 2 jaars grens is voorbij! Wat bedoelt u dokter? (Ja ik weet nog steeds niet of ik u of je of ju moet zeggen)
Nou, de grootste kans op terugkomende tumoren is binnen 2 jaar. En die wordt nu alleen maar kleiner. Dus jullie mogen dat gaan vieren.

Oke, dat is fijn. Maar wel zonder wijn want dat lusten we niet.
Dat vieren werd een boks (c.q. high five) met een grote glimlach. Want ja, we hadden natuurlijk niet anders verwacht. En het dagelijks leven gaat weer door.

Maar toch, van binnen ben ik natuurlijk blij, vier ik mij eigen feestje. Maar ik realiseer mij heel goed dat voor iemand anders het feestje vandaag kan eindigen.
Dat maakt het allemaal zo raar. Het is dubbel.

Lieve Ann, ik zal je nooit vergeten.
mei 2011 031mei 2011 032 (1)

 

Ik mag naar huis

Pfff, wat een avontuur. Een hele week in het ziekenhuis. Voor de eerste keer en niet voor de laatste.
Mijn vorige blog was geschreven op de dag na de operatie. Waarschijnlijk had ik zo’n energieboost omdat de angst voor de operatie voorbij was. Want de tweede dag na de operatie voelde ik mij echt wel minder lekker. De pijn viel reuze mee. Iedere dag wordt er een pijnscore gevraagd en die was 1 tot 2 (op de schaal van 0 – 10). De pijnstilling was via de ruggemergprik i.c.m. Paracetamol en Diclofenac geloof ik. En daar moet dan weer een maagbeschermer  bij in de vorm van Pantoprazol. Voorheen kreeg ik ook morfine maar daarvan werd ik ‘snachts jeukend wakker. Dus die is op dag 2 gestopt.

Lees verder Ik mag naar huis

Tadaaa. Deel 1 zit er op!!!

Vijfentwiintig keer zit er op. 5 weken dagelijks (behalve in het weekend) naar Amsterdam om maximaal 15 minuten bezig te zijn met een bestraling die zelf misschien maar 2 minuten duurt. En een einde aan vervoer regelen zodat ik niet alleen heen hoef of aldoor zelf moet rijden. Het is echt heel prettig om met iemand mee te rijden. Natuurlijk gezellig maar zeker ook even een moment van concentratie op wat ik aan de oncoloog, radiotherapeut wil vragen. HET ZIT ER OP!!!

Ik heb vanmorgen een kadootje gemaakt voor de radiologisch laboranten (de verpleegkundigen die de bestralingsaparatuur instellen en checken). Ze hebben allemaal een folie met 4 zelfgemaakte bonbons er in gekregen. Geen gewone bonbons, maar gemaakt van dadels, noten, rauwe cacao en kokosvet en bonbons van amandelen, honing en tahin. Met natuurlijk een stukje promotie van mijzelf in de vorm van een visistekaartje met achterop de tekst “Bedankt voor de goede zorgen. Ik hoop je niet meer te zien :). Wil je mijn strijd volgen? www.adeleschmidt.nl.” Zo kunnen ze het verhaal eens van een andere kant bekijken.

gezonde bonbon

En nu wachten. Wachten op de MRI die over 5 weken plaats gaat vinden en dan weer Lees verder Tadaaa. Deel 1 zit er op!!!

Polikliniek Familiaire Tumoren

Afgelopen week kreeg ik post van het AVL. Een hele vragenlijst waarin ik mijn familie en hun kwalen in beeld moest brengen.

george_ferdinand schilling en johanna elizabeth soeter
george_ferdinand schilling en johanna elizabeth soeter

Omdat ik darmkanker heb en pas 50 jaar ben, wordt er automatisch onderzoek gedaan naar een eventuele familiaire belasting. Darmkanker krijgt men (ja wie is men?) vaak op latere leeftijd. Maar als ik zo eens om mij heen kijken en luister, komt dit echt al vaker voor benenden de 50. Hoe zu dat toch komen? Wat is er mis? Komt het misschien toch door onregelmatige werktijden (‘snachts werken zorgt voor te weinig melatonineaanmaak wat weer kan leiden tot kanker en toediening van melatonine tijdens de behandeling van kanker leidt tot een betere verdraagzaamheid van de chemo Lees verder Polikliniek Familiaire Tumoren

Bedankt voor alle aandacht

Wat een prachtig weer. Vandaag ga ik weer mijn relax bad nemen van magnesiumzout en een cdtje erbij (nee niet in bad).

Daarna naar buiten en van de zon genieten.

Gelukkig voel ik mij nog steeds heel goed.

Heb ik trouwens al geschreven dat ik zoveel kaarten heb ontvangen. Zelf ben ik niet zo erg attent wat dat betreft. En ik weet dat dat niet betekent dat ik niet aan mensen denk. Maar nu merk ik hoeveel dat waard is. Gewoon een kaartje,  een facebookberichtje of appje. Lees verder Bedankt voor alle aandacht

Van die melatonine merk ik niets …..

Vannacht heb niet anders  geslapen dan anders. Het was gewoon lekker zoals gewoonlijk. Ik dacht dat die melatonine die ik voor het slapem moet innemen wel iets zou doen.

Vandaag eerst een afspraak met Yvonne. Zij gaat mijn praktijk tijdelijk versterken en wat spreekuren over nemen. Ik vind het spannend maar ook wel erg lekker. Komt vast goed.

yvonne en ik

Linda, mijn nicht gaat vandaag met mij mee. Eind mei moet ze bevallen van haar derde kindje. Spannend. Het is lekker om niet zelf te hoeven rijden. Dat geeft toch meer Lees verder Van die melatonine merk ik niets …..

De uitslag

De uitslag komt via de MDL arts Dr. Lam. Zij verteld dat het inderdaad darmkanker is. De tumor zit 8 tot 14 centimeter va nde anus. En er zijn 2 lymfeknopen vergroot. De longen en lever zijn schoon en voor zover te zien, is de tumor niet door de darmwand gegroeid.

Wat betekent het als de lymfeknopen vergroot zijn? Hoe groot zijn ze dan? 1 lynfeknoop is Lees verder De uitslag