Ik mag naar huis

Pfff, wat een avontuur. Een hele week in het ziekenhuis. Voor de eerste keer en niet voor de laatste.
Mijn vorige blog was geschreven op de dag na de operatie. Waarschijnlijk had ik zo’n energieboost omdat de angst voor de operatie voorbij was. Want de tweede dag na de operatie voelde ik mij echt wel minder lekker. De pijn viel reuze mee. Iedere dag wordt er een pijnscore gevraagd en die was 1 tot 2 (op de schaal van 0 – 10). De pijnstilling was via de ruggemergprik i.c.m. Paracetamol en Diclofenac geloof ik. En daar moet dan weer een maagbeschermer  bij in de vorm van Pantoprazol. Voorheen kreeg ik ook morfine maar daarvan werd ik ‘snachts jeukend wakker. Dus die is op dag 2 gestopt.


Maar wat eigenlijk het meest verveldende was, is misselijkheid. Na mijn goede topdag begon de ellende. En ik had 2 dagen behoorlijk gegeten waarbij de avondmaaltijd bestond uit 3 soorten groenten en een stukje vis.

maaltijd

Maar op dag 3 kon er geen hap naar binnen. De medicatie, inclusief antimisselijkheid, kreeg ik nu via het infuus zodat de maag rust kon krijgen. Maar ook dat mocht niet baten. Totdat ik bloeoeoeoep alles eruit werkte. Dat gaf pas echt verlichting. En het was niet zo gek dat de kaas van dag 1 in volle glorie de smaakpappillen kwam begroeten. De boel was helemaal niet verteerd. Helaas bleef de misselijkheid nog 2 dagen duren.

Gisteren was het allemaal beter en voelde ik mij een hele pief. Maar ik mocht nog niet naar huis. Mijn overbuurvrouw en naamgenoot mocht wel weg. Dus de rest van de dag was rustig. Mijn moeder kwam zoals altijd in de ochtend, gezelligheid geven. En Frank en Julia heben het middag- en avondprogramma gevuld. Voor Julia had ik bij mijn avondeten extra aardappeltaart besteld omdat zij dat zo lekker vindt. Maar helaas waren ze mijn hele avondmaaltijd niet komen brengen. En toen het 18.30 uur was en ik er naar vroeg, was de ’taart’ net weggegooid. Toen maar puree besteld. Nou, 1 hapje was genoeg want er zat geen smaak aan. Gelukkig vond mijn meisje alles echt heerlijk en heeft het veroberd als een uitgehongerde hond. En het toetje van chocolademousse met frambozenderrie hebben we gedeeld.

Vrijdag is Sabrientje is geweest.  En zaterdag was trouwens een drukke visitedag. Yolande en Martijn kwamen ‘smiddags gezellig, en tegen 18 uur was de zandvoortse bende er.

zandvoortse bende

 

We hebben toen heerlijk op het dakterras vertoefd. Maar na 30 minuten zon was dat wel weer voldoende. Ik ben tenslotte nog steeds een patient merk ik.

Vanaf mijn kamer in het AVL wil ik iedereen die aan mij gedacht heeft, energie heeft gestuurd, kaarsjes heeft gebrand, kaarten en berichtjes hebben gestuurd, onwijs bedanken. Dat doet mij zo goed. Echt HEEL VEEL DANK daarvoor.

kaarten

Ik weet het, het is nog niet over. Er komt nog een operatie om mijn darm weer een geheel te laten worden. Hij moet ook weer leren werken, En dan natuurlijk alle controles de komende jaren en vooral het wegwerken van alle gifstoffen in mijn lijf. Er is nog een weg te gaan. Maar deel 2 zit er op.

En nu naar huis. Kom maar op schatjes.
( Oh, er zijn pinksterraces dus het kan wel even duren voor ik thuis ben)

11 gedachten over “Ik mag naar huis

  1. hallo Adele,

    zo, dit heb je achter de rug, nu herstellen.

    Wat heerlijk dat je weer thuis bent in je eigen vertrouwde omgeving.
    Ik hoop dat de misselijkheid over is, of in elk geval minder geworden is.

    Lief dat je mam elke dag bij je was, die heeft het ook zwaar en zo is het: samen sterk.
    Ook fijn dat je lieve, gezellige en sterke vriendinnen hebt.

    Wat zullen je dochter en vriendje het een geruststelling vinden dat dit deel er op zit en ze je weer thuis hebben.

    Ik vind dat je hier zo ontzettend verstandig mee omgaat, dus raad heb je van mij niet nodig.

    Ik wens je beterschap en alle sterkte van de wereld.

    dikke kus Yvon

  2. Hi Adele, wat fijn, wat zal je genieten in je eigen omgeving en bij je eigen lieverds!! Je voelt je vast heel snel weer de oude, ondanks dat je darm nog ff moet wennen:-) Hou je goed en rustig aan!
    Veel liefs van Monique

  3. Heel veel beterschap gewenst vanuit Nijmegen, lieve Adel. Laat je maar lekker verwennen thuis. En niet gelijk weer van alles gaan doen, kalm aan meisje. XXX

  4. Lieve Adele,
    Via FB van Lana kom ik er achter dat jij ook een blog bijhoudt. Heb het net in een keer gelezen en ben er stil van. Wat fijn dat deel 1 zo goed is gegaan, en wat fijn dat je na deel 2 nu weer lekker thuis bent. Maar ondanks dat; wat moet je allemaal doorstaan, zeg! Ik herken het als je zegt dat alle lieve woorden etc je zo veel goed doen, daarom van mij bij deze: heel veel sterkte en beterschap. Laat je maar goed verwennen, want dat verdien je! Liefs, Marjolein

  5. Wat heerlijk dat je naar huis mag. Thuis knap je het beste op. Denk aan jezelf en blijf kalm aan doen. Xxx

  6. Hoi Adele, lees nu pas je blog en ben erg geschrokken. Ik hoop dat alle behandelingen een positief resultaat gaan opleveren. Heel veel sterkte voor jou en je gezin/familie.
    Michel

  7. Top. Herstellen thuis gaat zoveel prettiger dan in het ziekenhuis.

  8. Wat heerlijk voor je om naar huis te kunnen gaan! Nu rustig thuis herstellen. Beterschap! Liefs, Marianne

Reacties zijn gesloten.