Het gaat nog steeds goed. Ik voel mij goed en sterk. Nog geen bijverschijnselen geloof ik. Ik kijk wel steeds of ik al rare plekken op mijn handen of voeten krijg.

Vandaag een fijne dag in het AVL. Vanmorgen was ik in een gekke bui. Ik heb kerstsokken aangedaan. Op dat bestralingstafel lig je met een ontbloot onderlijf en mag je je sokken aanhouden. Dus om eens gek te doen, heb ik kerstsokken aangetrokken. Dat was wel leuk. En de vraag was of ik ook paassokken had. Nee nog niet, maar wie weet kan ik ze ergens vinden. Morgen ga ik mijn sokken van Serious Request aan doen. Ja je moet toch wat!

Verder een goed gesprek gehad met de radioloog (dr. De Vries). De eerste keer dat ik haar ontmoette vond ik haar nogal zakelijk en afstandelijk. Maar nu ik haar wekelijks zie, wordt ze steeds losser en vertelt ze ook dingen uit zichzelf. Dat is prettig.

Vrijdag was de oncoloog begonnen over mijn liezen. Die lagen in het bestralingsgedeelte en zouden wel eens rood en gevoelig kunnen worden. Daar was ik nogal verbolgen over. Dr de Vries legt uit:”Op deze foto’s zie je wat er bestraald wordt. De rode kleur is hoge dosering en hoe meer je naar buiten gaat hoe minder straling er wordt gegeven. Je liezen vallen soms zelfs buiten het bestralingsgebied. Maar wat er wel in valt krijgt 1 Gy (afkorting van Gray =stralingseenheid) verdeelt over 25 behandelingen. En het middenstuk krijgt 2 gy per behandeling. Dus dit is echt heel weinig. Daar krijg jij geen last van.” Kijk daar heb ik wat aan.

Ook heb ik verteld van de tussentijdse scan (MRI) die ik dacht te krijgen na 2,5 week, maar de oncoloog zei dat dat helemaal niet gedaan werd. Dr. De Vries: “tja, dat hadden we in het kader van onderzoek best kunnen doen, maar dan hadden we het de eerste dag ook moeten doen. En het zal inderdaad niets veranderen aan het uitgezette traject. En wat er kan gebeuren is dat het in het begin zelfs groter kan worden / tonen, omdat de witte bloedcellen (neutrofielen) naar de plek gaan om de kapot gemaakte cellen op te ruimen. En dan zou het er voor jou niet positiever uit zien.” Ook die opmerking kon ik zeker waarderen.

Over witte bloedcellen: Die waren nu een beetje gedaald. Van 5,4 naar 3,8. ( voor de behandeling was het 6,4) Maar pas als het beneden de 1 is, zal er actie ondernomen worden. En volgende week kan het zo weer veel hoger zijn. Ik vertelde vervolgens dat de neutrofielen een hoefijzervormige binnenkant hebben, (ja dat klopt) en dat ze bij mij, voor het starten van de behandeling zeer actief waren en na 5 uur nog steeds op zoek naar ‘eten’ waren. Dat heb ik bekeken via de Levend Bloed Analyse. Nu heb ik deze week weer mijn bloed bekeken en zag dat mijn neutrofielen allemaal volgevreten dikke stilliggende cellen waren. Ja dat is dan wel weer logisch als er zoveel valt weg te halen (op te eten). Nu maar hopen dat ze er straks weer in grote getalen in mijn bloed te vinden zijn.

Ook vertelde ik van het mogelijke handen-voeten syndroom waar ik last van kon krijgen. Ik moet mijn handen insmeren (doe ik echt nooit). Ze vertelde dat dit vooral voor komt bij mensen die de chemo slecht kunnen afbreken omdat ze een enzym niet hebben (of een te kort). Dat was het DPD enzym (Dihydropyrimidine dehydrogenase). Tegenwoordig prikken ze hier op. Zodat mensen waarbij dit niet (voldoende)aanwezig  is, met de helft van de chemo starten omdat het zich zanders te veel opstapelt en dan die rode handen en voeten met blaren kunnen optreden (handpalmen en voetzolen ).  Bij mij zal dit ook niet gaan gebeuren.

DUS: het ziet er allemaal positief uit. Dat wil ik graag horen.

Jippie!!