Pff, wat een ellende. Even een stoma opheffen.

Dinsdag om 9.30 heb ik mij gemeld in het ziekenhuis. Na het bloedprikken kon ik weer naar de 6e etage om mij te melden.
Om 12.30 ging ik naar beneden om klaar gemaakt te worden voor de operatie. Dikke kus voor Frank en op naar de gezellig zaal waar ik de vorige keer zo heb liggen rillen en huilen.
Er waren nog 2 vrouwen die lagen te wachten en zij waren rustig en vrolijk.

Ook mijn zenuwen waren minder heftig dan de vorige keer.
Het infuus werd gelukig door een arts ingebracht. In 1x goed. Alhoewel het toch wel pijn deed in mijn pols. Daarom zou tijdens de narcose even ergens anders nog geprikt worden.
Nu realiseer ik mij dat dat heel goed gegaan is. Ik heb helemaal geenblauwe plekken op mijn handen, terwijl ik de vorige keer echt een plek had die zeker een maand heeft gezeten. Of… ,zouden mijn vaten weer in betere conditie zijn dan de vorige keer. Want toen werd gezegd dat de chemo en/of bestraling de vaten beschadigd. Ik zou Adele niet zijn, als ik bij thuiskomst daarvoor geen supplement heb genomen. Wie weet heeft het toch geholpen.
Op de operatiezaal heb ik nog een keer doorgegeven dat dr. Aalbers niet moet vergeten om het breukje boven de stoma te verwijderen. Als ik lig zie je het niet. Maar als ik sta wel!

Operatie is gelukt. Ik voel mij beurs. Nu is het wachten op de ontlasting. Dat is belanrijk. Als alles weer doorstroomt dan mag ik naar huis.
Eten; ook belangrijk. Wat ga ik nemen? Met mijn vorige ervaring, 3 dagen misselijk, zal ik het nu maar rustig aan doen. Beschuitje, droog graag, en een kopje bouilon.
Frank, Julia en mijn moeder zijn langsgeweest. Op ziekenbezoek. Tja, ik voel mij wel zieker dan de vorige keer. Zieker in de vorm van meer pijn.
Is natuurlijk ook niet zo vreemd, want de vorige keer had ik een ruggeprik (epiduraal) wat mijn hele buik gevoelloos maakte. Daarom nu toch maar alle medicatie: paracetamol, omeprazol, diclofenac, en ja hoor….. iets tegen de misselijkheid.
Woensdag ging het infuus er al uit. Dat is lekker. Ontlasting was ook gekomen. Nou ja…… een soort emmer bruin water. Maar goed. De darm omet weer leren wat zijn werk is.
Donderdag: “Je mag naar huis als je wilt”. Ook fijn!
Maar wel een setje medicijnen mee, want ik heb nog steeds pijn.
Thuis lekker in mijn eigen bed.

Pfff, een nacht met horten en stoten. Veel naar de wc. En ik had een cremetje gekregen om t smeren want wat er uit komt is nogal scherp en daar wordt de anus nogals gevoelig van. Dus smeren maar.
Ik heb ook heel veel gedroomd. Zeker 10 verschillende dromen en zeker niet allemaal leuk. Ik wilde ze onthouden maar dat is niet gelukt. Dromen onthouden lukt mij sowieso niet vaak, maar met mijn huidige geheugen als helemaal niet.
En pijn! Stekende messen in mijn buik. Adem in, adem uit, adem in, adem uit. Het is net als weeen! En weg zijn ze weer.
Het whatapp bericht van mijn vriendin: “Hoe gaat het nu?”, werd dan ook niet zo vrolijk beantwoord. “Ja gaat wel, kan beter. Vannacht dacht ik: Ik kan ij zo goed voorstellen dat mesne soms liever dood willen zijn. Als je pijn hebt, en er zou niemand zijn die je kan helpen…..bla bla bla. NIET DAT IK MET DIE GEDACHTEN LOOP HOOR!. Maar ik kan het mij goed voorstellen”.
Al met al: pijn en een beetje deprie. Ook emotioneel. als iemand mailt, appt of schrijft dat ze aan mij denken, moet ik al janken.
Wat is dat toch? Diepe ontroering? Teleurstelling? Liefde? Boosheid? Verslagenheid? Diepe gevoelens die vrij moeten komen?
Het zal wel van alles wat zijn.

Mijn buik doet mij denken aan de bodem van een pierenbadje op het strand. Met hobbels en bobbels:). Het schijnt nog weg te trekken. Maar als ik sta is mijn ene stukje vel losser dan het andere. en bij de breuk zit ook nog een hobbel.

Vandaag is het zaterdag. Ik heb iets beter geslapen. Wel pas om 3 uur de ogen dicht gedaan. Het leek wel of ik bang was om te gaan slapen. Maar het ging best goed. Doorgeslapen tot 7 uur. En toen weer naar de plee. 

Aauw auw auw. Heb ik een kilo rode pepers gegeten? Smeren maar weer.
Verder geslapen tot 9 uur. Weer het ritueel. Ik sta in vuur en vlam. Wat hebben die darmen te verduren! En weer smeren!

Ik smeer trouwens een huidbeschermend zalfje van Welland. Het bevat Aluminium Chloorhydraat en Panthenol. Klinkt niet best. Misschien kan ik toch beter Vaselinecetomacrogolcreme smeren of gewoon kokosvet?

Maar gelukkig gaat het vandaag dus beter. Ik heb weer trek. Gisteren lekker lof met een mini stukje zalm gegeten. Nu een verse kippensoep met veel groenten. (Wat ben ik toch blij met zo’n moeder). En ik ben naar beneden geweest . Heb ik puf om mijn blog te schrijven. En morgen ga ik maar eens naar buiten!

Toch zal ik goed luisteren naar alle adviezen: NEEM DE TIJD!!!
En ik bedacht mij net dat het pas dag 4 is na de operatie. Pfffff waar hebben we het over.