Uitslag…….

Ik ben al 1,5 week thuis. Het is gek dat ik nu pas voor het eerst mijn computer open. Al die tijd heb ik alleen de telefoon gebruikt voor socialmedia en had ik geen behoefte om mijn mails te lezen. Ik heb er 828 die ik moet doorwerken. Misschien toch niet zo gek dat ik daar nog geen zin in heb.

De eerste dagen thuis heb ik veel in bed gelegen en af en toe een uurtje op het balkon gehangen. Dat was best lekker.
De pijn is er snel verminderd en na 3 dagen ben ik zelf smijn paracetamol vergeten. Dat is meteen een mooi moment om er helemaal mee te stoppen.
Mijn eetlust is goed. Ik mag alles en kan alles eten.
Wat mij opgevallen is, is dat ik vooral de eerste 2 weken na mijn operatie alleen maar koolhydraten wilde eten. Terwijl ik heel goed weet dat juist eiwitten goed zijn om de wonden te herstellen. Maar de behoefte was vooral fruit. Dus lekker smoothies met van alles en nog wat zoals wat extra noten of olie.
Dat mijn smaakt even veranderde viel vooral op toen ik mijn moeder vroeg naar een gekookt eitje met zout (moet ik nu extra nemen, dus gebruik extra keltisch zeezout). Frank viel zowat van zijn stoel want ik eet zelden eieren omdat is ze niet lekker vind. Het enige ei wat ik eet is met pasen.

eitje
Maar goed, mijn lijf gaf het zelf aan denk ik dan.
Mijn moeder heeft vooral de eerste week dat ik thuis was, als een tijger haar kind bewaakt. Het leek wel een eerste klas hotel. Heerlijk.
Nu kookt ze nog steeds iedere dag. Gelukkig wel want daar heb ik geen puf voor.

Ik ben ook flink afgevallen. Hoewel in het ziekenhuis mijn gewicht 63 kg was toen ik de bestraling kreeg (door de stress was ik wat kwijt geraakt) woog ik bij de opname voor de operatie 65 kg (op de analoge weegschaal op de afdeling). En na een week in het ziekenhuis waarbij ik vooral misselijk ben geweest en niet echt veel heb gegeten woog ik bij vertrek nog steeds 65 kg. Nou daar klopt niets van.
Maandag was Marion er en zij zei: je bent echt afgevallen. ‘Nee, hoor, valt best mee’; zei ik. Maar zij gokte dat ik 60 zou wegen.
Dus de volgende dag heb ik mij toch maar even gewogen. 58,5 kg. Dat is wel heel lang geleden dat ik dat woog. Toen sportte ik nog 5x per week.
Toch is mijn eetlust goed, en let ik er nu extra op. En misschien is die 30 cm darm die weggehaald is wel zo zwaar al hij gevuld is (duhuh).

tbf-300

Vrijdag (vorige week alweer) had ik de wondverpleegkundige aan de telefoon. Ik vertelde dat het goed ging. Maar vroeg ook of ik niet iets moest horen over het weggehaalde weefsel. Komt er geen uitslag van de pathaloog?
Ze vond het vreemd dat dat niet in de agenda gezet was en ging er achter aan. Maandag zou de chirurg bellen.
Verder is iedere dag de verpleegkundige van Zorgbalans geweest om te ‘helpen’ met het stomazakje. Maar veel hoefde ze niet te doen. Daarom heb ik na 1 week maar gezegd dat het wel goed zo was. Alleen het wondje van de drain bleef maar open. Wat is dat trouwens vervelend zeg, die drain verwijderen. Hij zat 15 cm lang onder mijn huid. Bleh!

Maandag belde de chirurg. Niet dr Aalbers die mij geopereerd heeft, maar zijn assistent.
Hij vertelde dat de tumor nog maar 1,5 cm groot was en daarom bijna gezocht moest worden. Ondanks dit kleine formaat hebben ze toch wel bijna 30 cm weggehaald geloof ik. En een rits van 16 lymfeknopen. In 2 van die knopen konden ze nog wat tumorcellen vinden. Op de vraag of die klieren dicht bij de tumor zaten of juist verderop kon hij geen antwoord geven.  Ik zou denken dat dat toch essentieel zou zijn. Ik vroeg wat dat verder dus betekende.
Wanneer je dikke darmkanker hebt, doen ze dan nog een nabehandeling met chemo. Maar bij endeldarmkanker wordt dit niet. Zijn woorden waren: het is allemaal goed gegaan. Alles is weggehaald en het weefsel is goed en ruim weggehaald. 21 juli gaan we een afspraak maken om het stoma weer terug te plaatsen. vooraf worden er met contrastvloeistof nog gekeken of de naden goed geheeld zijn.
Dus: ALLES IS GOED.

Het bericht stemt mij en iedereen natuurlijk heel blij. Maar dat betekent nog niet dat ik er ben. Allereerst moet ik echt weer op krachten komen. Ik ben een dweil. Als ik iets doe, dan wil ik daana weer gaan liggen.
Wanneer ik lang zit, lijkt het wel of mijn billen gaan slapen en mijn darmen via de achterkant naar beneden zakken.
Die vermoeidheid, ik noem het liever slechte conditie, kan nog wel even duren. De arts had het over ruim een jaar. Nou, zo erg zal het toch niet zijn?
Ik ben dinsdag ook naar de generale repetitie van mij koor geweest. Ik heb 2 uur meegedaan. Het wa sheerlijk maar echt vermoeiend. Gelukkig kan ik op een hoge kruk zitten. Dat scheelt. En Frank kwam mij na 2 uur echt halen. Ook hij past goed op zijn meisje.

Mijn voedingssupplementen ben ik ook weer langzaam aan het slikken. Daar had ik eerder ook geen zin in. Maar nu is de focus er weer om ook dit deel van het proces weer in topconditie te komen. Voorbereiden op de hersteloperatie. Maar nog meer, doorgaan met het elimineren van suiker en mijn voeding te optimaliseren zodat de kanker echt geen kans krijgt om terug te komen. Ookal zeggen ze dat alles weg is………. je weet het nooit.
Dat betekent niet dat ik het niet geloof. Maar blijkbaar is er een trigger geweest die mijn lichaam te zwak maakte. Dat gaat niet meer gebeuren.
Wat ik we leng vind, is alle andere gevallen kanker om mij heen. Ik heb het al eerder geschreven. Het lijkt wel een virus. 1 op de 3 gaat dit krijgen. Terwijl dat een paar jaar geleden nog 1 op de 20 was. Wat is er in onze wereld aan de hand?

Oke, lieve allemaal. jullie zijn weer op de hoogte. Iedereen bedankt voor het medeleven, de kaarten, planten, bloemen, berichten, telefoontjes enzovoort. Dat maakt mij blij.

 

11 reacties op “Uitslag…….

  1. Hoi Adele, las net blog. Fijn dat het allemaal zo GOED gaat. Keep your head up!
    Jo

  2. Tja, dat gebrek aan conditie zal je inderdaad dwars zitten, maar het hoort er nou eenmaal bij. Niet te ongeduldig zijn. Fijn dat het zo goed met je gaat.

  3. Goed om te horen dat alles goed gaat? En nu lekker de tijd nemen om op te knappen. En wat goed dat je alweer gezongen hebt. Alles gaat echt wel goed komen met jou!!!

  4. Dag Adèle. Een mooi verhaal. Ik ben héél blij voor je! Veel sterkte verder, want het zal inderdaad nog wel een lange en hobbelige weg te gaan zijn naar herstel.

    Groet Fred

  5. Wat fijn om te lezen meis! Gefeliciteerd!!!
    Ik blijf je o.a. je Blog volgen en duimen dat je snel weer de oude bent.

    Dikke knufff en veel liefs!
    Robbert & Kirst
    Xxx ♡ xxX Lots of Love Xxx ♡ xxX

  6. lieve Adele,
    wat een positief verslag weer van je.

    Heerlijk dat de uitslag GOED is.
    Nu langzaam maar zeker op krachten komen en aan je mam zal het niet liggen.
    Zet ‘m op.

    dikke kus, Von

  7. Fijn om zo bewaakt te worden. . Volgens mij ga jij anders ook liever door met alles. Fijn dat je zo goed op jezelf past. In een mooi evenwicht. .wens ik je een goed herstel. .

  8. Wat goed om te lezen!…had het uiteraard al van mar en nadine gehoord. Succes met je herstel lieverd. ..ik bel je gauw kuszzz

  9. Fijn Adele! Hoop dat je snel op krachten komt.
    De explosie kanker is idd erg verontrustend. Ook worden we allemaal erg getest op onze positiviteit cq kracht! Jij bent Top! Xxx

Reacties zijn gesloten.